آسیب شناسی تعدد تجارب جنسی: گفتگو با هدف انتخاب درست در مسیرِ محقق شدنِ یک ازدواج مطلوب که توأم با عشق و علاقه و تفاهم باشد امری ارزشمند و اجتناب ناپذیر تلقی می گردد که سالهاست متخصصین علوم یاورانه در تلاشند با ارتقاء سطح بینش و نگرشِ اجتماعیِ خانواده ها و جوانان به این فرایند (یعنی اهمیت گفتگوی شش تا یکسال قبل از ازدواج) وجاهتِ اخلاقی و اجتماعی و خانوادگی ببخشند تا به سمت رشد و توسعه انسانی گام برداریم و مبحث ازدواج در نگاه عمومِ اقشار مختلف جامعه صرفاً به شانس و تقدیر گره زده نشود و به اهمیت مبحث شناختِ قبل از ازدواج واقف باشیم ولی سوال اینجاست:
آسیب شناسی تعدد تجارب جنسی
حال اگر در این فرایندِ گفتگو با هدف ازدواج (در حالت عادیِ شش ماه تا یکسال) با این شکل و شمایل باشد که همراه با روابط جنسیِ کامل و بعضاً بر حسب وجود امکانات (از سوی هر یک از طرفین) به شکل زندگی زیر یک سقف مشترک باشد (یعنی دقیقاً مشابه یک زن و شوهر به اسم گفتگو برای ازدواج باهم زندگی کنند) و فرضاً منجر به تفاهم نهایی و ازدواج نشود (مسلماً همه دوستی ها به ازدواج ختم نمی‌شوند!) و این مُدل برای دوستی های بعدی و نفرات بعدی نیز بصورت یک شرایط عادی و بدیهی و فرمتی مشخص تکرار و تکرار بشود، (بعنوان مثال با پنج نفر طی ده سال، به مدت چند ماه تا حتی چند سال، به اسم گفتگو با هدف ازدواج چنین رویکردی داشته باشیم)، این تعددِ تجاربِ جنسی با نفرات مختلف و برقراریِ روابط جنسی و زناشویی در هر فرایند دوستی (که به عبارتی از رابطه مذکور تحت عنوان «گفتگو جهت ازدواج!» یاد می شود) آثار سوئی بر روی هر دو طرف خواهد داشت که در اکثر موارد و به مرور زمان موجبِ بروز موارد ذیل می گردد:
•ضُمُخت شدن روحی و شخصیتی افراد،
•کاهش قابل توجه آستانهء تحمل،
•عادی شدنِ روابط افسارگسیخته با جنس مخالف،
•بی تفاوتی و بی احساسی،
•بدبینی، منفی گرایی و ازدواج هراسی
•عادی انگاریِ برقراریِ رابطه جنسی در هر فرایند دوستی با جنس مخالف! و نهایتا بعد از پنج_ شش مرحله، بوجود آمدنِ اجتناب ناپذیرِ احساس ناخوشایندِ خودهرزه پنداری (خصوصاً از سوی خانمها) خواهد شد.
بی تردید این مُدلِ نگاه به فرایندِ گفتگو با هدف ازدواج! تفکر و نگرشِ جهان اولی بودن نیست! منهای تفکرات و بینش های مذهبی، ما در کشوری با فرهنگی درخورتوجه و بسیار غنی زندگی می کنیم که ضرورت دارد اتخاذ هر مُدل نوع نگاه، بینش و نگرش، رویکرد و عملکرد، به موازاتِ محفوظ داشتنِ حرمت و نجابت و شأن و کرامت جامعهء زنان و مردان ایرانی باشد.
جواد طلسچی یکتا؛
مددکار اجتماعی و دکتری مدیریت راهبردی و سازمانی کوچینگ_ بهار ۱۴۰۱
